Üvey Baba

Kemalettin Tuğcu

Bir akşam, işten eve döndüğüm zamandayım jandarma yüzbaşısı Rıza Bey'i sedirin üzerinde oturmuş, babamla konuşurken buldum.

Yanında beş yaşlarında bir oğlan vardı.

Dayımın elini öptüm, o da isteksiz bir halde benim başımı okşadı ve durgun durgun:

-Sen çok zayıfsın, dedi.

-Lamia çok boğazsız, yemek yemiyor. Üstelik de çalışıyor.

Dayım kaşlarını çatarak:

-Babanın ilaç ve hemik parasını verecek hali yok, dedi, başına hastalık çıkarma.

Ben üvey annem Sabriye Hanım'ın yüzüne baktım. O hiç sesini çıkarmadan başını eğdi...