Tanrıların Gözyaşı Gediksavaşlarının Ardından - Krondor Serisi

Raymond E. Feist

Hava kötüleşti.
Öfkeli şimşekler çakar, her tarafta gecenin karanlığını delerken kara bulutlar kaynadı. Ishap'ın Şafağı gemisinin en yüksek direğinin tepesindeki gözetçi uzakta bir hareket kıpırtısı gördüğünü sandı ve bulanık manzaraya karşı gözlerini kıstı. Tuz serpintisi ve keskin soğuk rüzgar yüzünden yaşlarla dolan gözlerine elini siper etti. Gözlerini kırpıştırarak yaşları uzaklaştırdı, ama gördüğünü sandığı hareket kaybolmuştu. Gece ve fırtına tehdidi, kaptanın rotadan sapması gibi düşük bir olasılığa karşı gözetçinin yukarıda korkunç bir gece geçirmesine sebep olmuştu. Bu pek mümkün değil, diye düşündü gözetçi, çünkü kaptan bilgili bir denizciydi başka niteliklerine ek olarak tehlikeden kaçınma yeteneği için de seçilmişti. Ve bu yolculuğun ne kadar tehlikeli olduğunu herkes kadar o da biliyordu. Tapınak kargoya paha biçememişti ve Queg kıyıları boyunca bekliyor olabilecek saldırganlar, mümkünse kaçınılması gereken Dul Noktası yakınlarında tehlikeli bir rotayı gerekli kılmıştı. Ama Ishap'ın Şafağı mürettebatı deneyimli denizcilerden oluşuyordu, şu anda kaptanın emirlerini dikkatle dinlemekte olan adamlardan, ve her biri emre itaat etmekte acele ediyordu, çünkü gemideki her adam biliyordu ki, Dul Noktası'ndaki kayalıklara sürüklenecek hiçbir gemi hayatta kalmazdı. Her adam kendi canı için korkuyordu (bu çok doğaldı) ama bu adamlar yalnızca denizcilik yetenekleri için değil, Tapınak'a bağlılıkları için de seçilmişti. Ve tek bildikleri kargonun Tapınak için ne kadar değerli olduğu idi. Aşağıdaki ambarda Krondor'daki Ishap Tapınağı'ndan sekiz keşiş çok kutsal bir eserin, Tanrıların Gözyaşı'nın çevresinde duruyorlardı. Neredeyse iri bir adamın kolu kadar uzun ve iki kat kalın, şaşırtıcı büyüklükte bir mücevher olan Gözyaşı içten içe gizemli bir ışıkla aydınlanmıştı. Her on yılda bir, Gri Kule Dağları'ndaki minik, gizli bir vadide, saklı bir manastırda yeni bir Gözyaşı oluşurdu. Hazır olduğunda, en kutsal ayinler tamamlandıktan sonra, iyi korunan bir kervan onu Özgür Natal Şehirleri'ndeki en yakın limana sevk ederdi. Orada bir gemiye konulup Krondor'a taşınırdı. Oradan, Gözyaşı ve savaşçı keşişler, rahipler ve hizmetkarlardan oluşan eşlikçi topluluğu ile yola devam eder, sonunda Salador'a ulaşır, mücevher oradan gemiyle alınıp Rillanon'daki ana Tapınak'a nakledilir, gücü solmakta olan eski Gözyaşı'nın yerine yerleştirilirdi.

Kutsal mücevherin gerçek doğası ve amacı yalnızca Tapınak'ta hizmet gören en yüksek mevkiye sahip kişilerce bilinirdi ve ana direğin tepesindeki denizci soru sormazdı. O tanrıların gücüne güveniyordu ve yüksek bir amaca hizmet ettiğini biliyordu. Ve bu nöbeti tutmak kadar, soru sormaması için de iyi ücret alıyordu. Ama karşıt rüzgarlarla ve zorlu denizlerle mücadele ederek geçen iki haftadan sonra en dindar adam bile her gece aşağıdan parlayan mavi-beyaz ışığı ve keşişlerin bitmek bilmeyen ilahilerini sinir bozucu bulmaya başlamıştı. Mevsimsiz rüzgarların süresi ve beklenmedik fırtınalar bazı denizcilerin karabüyücülük ve karanlık büyüler hakkında homurdanmaya başlamasına sebep olmuştu. Gözetçi Doğa ve Denizcilerin Tanrıçası Killian'a, şafakta hedeflerine, Krondor'a ulaşacakları için sessiz bir şükran duası etti (ve sonra bazılarının Denizin gerçek Tanrısı olduğunu söylediği Eortis'e kısa bir dua ekledi). Gözyaşı ve eşlikçi topluluğu doğuya gitmek üzere hemen şehirden ayrılacaktı, ama denizci Krondor'da, ailesinin yanında kalacaktı. Aldığı ücret eve uzun bir ziyaret yapmasına izin verecekti.

Tepedeki denizci karısını ve iki çocuğunu düşündü, yüzünden kısa bir gülümseme geçti. Kızı artık annesine mutfakta ve bebek erkek kardeşinin bakımında yardım edecek kadar büyümüştü. Üçüncü çocuğun doğumuna az kalmıştı. Daha önce yüzlerce kez olduğu gibi, denizci evine yakın bir yerde iş bulmaya, böylece ailesi ile daha fazla zaman geçirebilmeye yemin etti. Kıyıya doğru bir başka hareket kıpırtısı ile düşüncelerinden sıyrıldı. Gemiden yayılan ışık fırtınayla çalkalanan dalgaları boyuyordu ve denizci denizin ritmini hissedebiliyordu. Bir şey o ritmi bozmuştu. Karanlığın içini gözetledi, loşluğu iradesinin gücü ile delmeye, kayaların fazla yakınına sürüklenip sürüklenmediklerini anlamaya çalıştı.