Yeryüzü Taksim

Sezer Ateş Ayvaz

"... Arka odalara, asla kendisini ele vermeyen bir sarmalın ortasındaki kente kapıyorum kendimi. Dev çukurları, toprak kazıcılarını gözleyeceğim her an, gökyüzünden gri kavisler çizerek ilerleyen martılar geçecek. Vinç seslerinin çocuk seslerne karıştığı yerde usulca açılacak bir pencere, çöpler birikecek, insan gölgeleri geçecek alandan. Opera pastahanesinde buluşan iki dul kekremsi pastalarını konuşacaklar, mevsimleri... Eski şarkıları... Bir çocuk yer kazıcılarla sohbet edecek, tahta perdelerin arasından. Bazıları o çemberin çevresinden geçerek dağılacaklar kente, surların dışına çıkacaklar. Çeşmeler kırılıp köhneyecek, ekranlar çoğalacak, pencereler küçülecek. Kentin tüm yüzleri, sesleri, her yıl sınırları giderek genişleyen kent hücreleri, dağıtıp toplayacaklar kendilerini, meydandan geçecekler..."
(Arka Kapak)