Dilhun

Roza Feri

Gariplerin diyarından

Bir bükük işte

Göğe yükselen, delice bağlanmış laciverte

Geçti artık şaşırma evresi

Kökleri dağların mıhlanmış gibi yüreğine vakurla

Has ailesi yok artık

Meğer herkes aileymiş

Hiç bitmeyen

Sonsuzluğa taşıyan

Deruni tutsak eden

Milletine

Bağla gözlerini yine

Nenenin eşarbıyla

Ağla yavaş yavaş

Geçen hissiz anlara

Geçti bu da

Nice amanlarla

Şimdi yerini buldu

El el üstüne

Yükselen nidalarıyla

Dönüştü musikiye

Geldi artık bahar

Geldi artık Muhammedi bakış

Uyuyamıyor gözler

Uyuyamıyor uyuşan tenim

Süzülürken gözyaşım

Oluyor bana ismin

Ahirim

Saklı cennetim

Göremese de yanımda

Uzanmasa da bedenin bana

Dualarım hep sana

Bağırışlarım hep gecemden

Senin cezbeden sesinde

Sensizlik gece yakarışlarım cenneti batıni

Lakin zahiri ise cehennemi

Kurtuluş asla yok bilirim

Sensizlik imtihan hikmeti

Sensizlik gündüzlerimin hırkası

(Tanıtım Bülteninden)