Aşeka

Önder Kuzlak

Artık tahammül etmiyorum kendime
Artık tahammül etmiyorum kimseye
Fezadan zerreye
Her kim çıkarsa karşıma
Bin bela girer aramıza
Ama sen
Sadece sen çık yollarıma
Bu öfkem durulur mu bir lafında
Bilmiyorum
Artık aldanmam adına
Aldanmayacağım sana
Aldanmayacağım mücellâ yüzüne
Sen bakma böyle dağları devirdiğime
Benim bütün derdim kendimle
Yoksa öfkemde durulur
Kalbim de yontulur ellerinde
Kapıldım, alıştım
Sığındım sükutun dile
Ne söz çıkabilir dilimde
Ne söyleyebilirim size
Benim bütün derdim kendimle
Belamı aramaya çıkmışım
Bela dediğim kendi içimde
Çünkü yıllarca yandım bela ateşinde

(Tanıtım Bülteninden)