Bir Ağaç Olsam

Nurcan Avşin

Bahara kavuşma sabrımız bize kupkurudallarımızı sevdirebilmişti. Asıl sevmeyibaşardığımız şey ise bahar telaşından bizi çekip alan ve kalbimizi köklerimize çeviren o eşsizyaratıcıydı. Korkacaksak, köklerimizinçürümesinden korkmalıydık.
Gece ile gündüz, evrenin eşsiz ve kusursuz döngüsünü, hiçbir şeyin sabit olmadığınıolmayacağını hepimize ısrarla anlatmayaçalışıyordu. Üstelik o en karanlık vakitlerbedenleri, varlıkları, alemi tıpkı bir yorgan gibi sarıp sarmalıyor, koruyor, iyileştiriyordu.

(Tanıtım Bülteninden)