Nataşa'nın Dansı

_{Rusya'nın Kültürel Tarihi}

Orlando Figes

Rusya, tek bir kültürün ulusal miras olarak kabul edilemeyeceği kadar karmaşık, sosyalaçıdan bölünmüş ve politik açıdan çeşitli bir yapı sergiler. Rus gelenekleriyle ilgilisanatsal çalışmalar, fikirlerin test edildiği birer laboratuvar, sembolik düşünmeyi gerektiren büyük şiirsel yapılardır. Bu çalışmaları kucaklayan özne ise tarihi, gelenek vegörenekleri, manevi özü ve kaderiyle Rusya'dır.

Ruslar için bunun anlamı neydi? Gerçek Rusya neredeydi? Avrupa'da mı, Asya'da mı?

St. Petersburg da mı, Moskova'da mı? Rus kültürünün altın çağındaki bütün önemlişahsiyetlerin aklını meşgul eden sorular bunlardır.

Siyasi görüşleri nedeniyle resmi Rusya'dan, eğitimleri nedeniyle köylü Rusya'dan dışlanan Rus sanatçılar, edebiyat ve sanat aracılığıyla ulusal değer ve fikirler topluluğuyaratma görevini üstlenmişlerdir. Rus geleneğinin Puşkin, Gogol, Tolstoy, Turgenyev,Dostoyevski, Çehov, Çaykovski, Rimski-Korsakov, Stravinski, Prokofyev, Şostakoviç,Chagall, Kandinski, Mandelstam, Ahmatova, Nabokov, Pasternak, Meyerhold veEisenstein gibi büyük kültürel şahsiyetleri sadece “Rus” değil, aynı zamanda Avrupalıdırlar.

Nataşa'nın Dansı bir fikir ve kültür tarihi olarak tamamen farklı bu iki dünyanın, üstsınıfın Avrupai kültürü ile köylü sınıfının Rus kültürünün karşılaşmasını ele alıyor.Böylece sanatı, kurguyu, günlükleri, mektupları, anı kitaplarını kullanarak ortak Rusduyarlığının görünmez bağlarını sunuyor; tıpkı Tolstoy'un ünlü dans sahnesinde hayalettiği gibi.