Krizalite ve Pupa

Mustafa Tuncer

Zamansız susmaların var senin
Sesinin içinde kayboluyor benliğim soğuk
Kül gibi, ayrılmak gibi
Sevdalardan kararsız
Kalabalık olsun gül ki bu şehir
İlkbahar gibi, yaz gibi aydınlık olsun
Yağmurlara bürünsün her bir sokak
Islaklığın her durak olsun
Tutunuyorum nefesimle nefesine
Bekle bir köşemde uzaklara gitme sarılmıştır
Ki hüznün tokası saçlarında beni
Hüzünden esirgeme
Deniz köpründe bırak beni bir yana ayır
Görüyorum ellerini yanmış sularda birer gölge
Bir yanımda sen mi varsın
Köşelerim senle mi, bucaklarım senle mi
Sen misindir ki göçümün sebebi ben bir mülteci
Kaçıp kaçıp sende duruyorum
Ben miyimdir aynasından yansıyan gözlerinin
Velhasıl gözlerinden kaçamıyorum
Susma, kavuşmaz iki kol kadar yorgunum