Boşluk

Mahmut Samet

Arkasında bekleyen birini bırakıp evine gitti. Yürüyordu yeryüzünün en atmosfersiz insanı, aslında polislerin onu tutuklayıp, yargıçların yargılaması gereken biriydi o. Bu ülkenin kolluk kuvvetlerinin bu adamı toplumdan uzaklaştırması gerekmekteydi. Sürülmeliydi, çok uzak yıldızlara sürülmeliydi, o kadar uzak bir yıldıza ki; bakılınca gökyüzünden dünya bile görünmemeli. Veyahut biz toplum olarak uzaklaşmalıydık ondan. Çünkü birini dinlememişti. Çünkü resmen birini terk etmişti. Çünkü birinin umut dolu gözyaşlarını beğenememişti. Çünkü kendisine yapılanı çabuk unutmuştu…