Kışın Kahverengi Çocuğu

Gökhan Arslan

Annemi Sorarsanız İyi, Topuklarına Kadar Mavi
Kendini İkinci Bir Dile Hazırlıyor
Sığırcıklar Yuva Yaparken Karnının Altına
Kimsesiz Bir Dağı Öpmenin Türkçesi
Şalvarın Üstüne Dağılmış Renkler Gibi
Komşularına Dağıttı Bütün Kederini
Ve İçimizdeki Komşu Halklara Üzüldü En Çok
Şimdi Herkes Onu Geceye Eklenmiş Bir Saat Sanıyor
Büyüdü Tohum, Uykuma Kunduzlar Uğradı
Nereye Adım Atsam, Uçurum Hep Orada Başladı