Kuşevi'nin Efendisi

İbrahim Yıldırım

Kuşevi'nin Efendisi, çok sesli bir yeni roman. İçindeki gizli pasticheleri, göndermeleri ve edinilmiş duyarlıkları fark edebilenlerin, hiç kuşkusuz ona postmodern deme hakkı olacaktır. Öte yandan dinsel motifler, cinler, cânn' lar, gnostik metinler okura geniş bir kazı yapma olanağı veriyor. Roman boyunca düş kurmanın ve esrimenin sınırlarında dolaşan Asaf Cemil ve onun yazısını anlamaya çalışan -bir anlamda düş yorumcusu- Yusuf Bünyamin, üstgerçeğe, belki de "gaip"eulaşabilmek için ikili bir esinlenme süreci yaşıyorlar. Kuşevi'nin Efendisi 20. yüzyılın nesneler dünyasını düşü görülen ''şey"lerden oluşan bir içrek zaman olarak ele alıyor... Hem Asaf Cemil' in, hem Yusuf Bünyamin' in kimi zaman araştırma-bulma; kimi zaman tuzak kurma-yakalama çalışmaları, okura polisiye tadı veriyor. Yazarının, postmodern bir karabasan tanımlamasını uygun gördüğü romanda, Asaf Cemil'in Osmanlı düzyazısında çokca kullanılan zarf fiillerini (gerundiumlar) mehter yürüyüşüyle ilişkilendirmesi sonucu bazı sayfaları mehter marşıyla açılıp mehter marşıyla kapanıyor. Romanın, şifre çözmeye, kazı yapmaya uygun bir yapısı olduğu gibi, okurun sayfalar arasında kaybolma riski de var. Kuşevi'nin Efendisi riski göze alabilecek okurlar için...