Mono No Aware

Hilal Baş

Bir nehrin ağzında karşılıyorum yine bir yılın sonunu kapıyorum hızlıca,
Bir keşiş çıplak ayaklarıyla kutsuyor, bir cümbüşü geçiyor tepeden tırnağa.
Bu elleri nereye gömmeli, zıvanadan çıkmış bir çift askısı karartmaların?
Suretin kazılı akılda, koyu renkleri çekmiş gözlerinin.
Bir nevi avare geziyorum, biçim değiştirirken maviliği.
Kör döğüşü seçimleri hesap soruyorum
Aya kadar uzuyor bakışlarım, safhaları yüzün örtüyor
Tepesi açılmış tüm düşüncelerime bir oyuk daha ekliyorum, içimde yetkin ve iri çekilmiş yenilgiler saklıyorum, onlarda uzayıp kayboluyor sona.
Geçişken bir eylemi yaşıyorum sende, üstü sarmaşık kaplı bir çatıyı tutuyorum adına, al bu edilgeni yaşam kutsa.
Kepenkleri indirilmiş, yağmalanmış tüm soyluluğum şimdi ucuz hostellerde harcanır.
Düşey bir hayatı ben çok çabalıyorum, künyem zihni karışmış isimlerden ibaret.
Geçici olarak alınıyorum tüm meslek dallarına
Parşömen icat olunuyor, ben yazmak ölüyorum
Bir çiçek elini duruyor, geç varıyorum tüm kentlere, kondüktör adımı çağırıyor, raylara uzanırken yıllarımla ve sayamadığım birkaç gün daha yaşlanıyorum,
Koruyuculuğumda bir bayağılık yetişiyor, anlıyorsun.
Naylon bir fikirleri geçiyorum, az ötede bir ayrım kulağımı tırmanıyor, anlam öldürmek boş bir zamanı tüm çağların.
Nezih bir akşam yemeğinde zikrediliyor isimlerimiz, camları yüzümüz hissediyor kadehlerin.
Bir deri ve kemiği koşuyoruz.