Mum

Hekimoğlu İsmail

Gün gelir, devran döner, güneş batınca gece olur. Karanlık doğmaz, güneşin batması, karanlığa yer verir. Karanlık bastıkça, ay da, yıldızlar da parlar. Hiçbiri, güneşin yerini tutamaz. Sonra lambalar, "Mum"lar yakılır, ta ki güneş doğuncaya kadar. İslam güneşi battığında da durum aynen böyledir: O zaman da zalimin zulmü başlar. Ay gibi, yıldız gibi müslümanlar görünse de, "Mum"la gönülleri aydınlatılsa da, bunların bütünü, İslam güneşine davetiyedir. "Mum", karanlığa kızanlara inat, yakılmış bir ışıktır. Gölge devler, bununla da devrilir.