Düş Batımı

Hanife Mert

Kaçsam diye düşündü! Çok uzaklara. Kimsenin tanımadığı bilmediği bulamayacağı uzak diyarlara gidip kaybolsam.. Herşeyi geride bırakıp kendime yeni bir hayat kursam diye geçirdi. içinden...

İnsan bazen kaçmak ister. Kendinden kaçmak.. Hatta kendinden kaçıp gölgesinde gizlenmek ister..

Yaşadıkları ona öyle ağır gelir ki üzerine yüklenen yükün altında ezilir.. Ne kadar uzağa kaçmak istese de insanın kaçacağı yer de gizleneceği yer de kendisi değil mi?

Öyleyse kaçmak niye? Nereye giderse gitsin, ne kadar uzağa giderse gitsin yanında götürür her şeyini.. Sırt çantası gibi koskoca bir yaşanmışlığın yükünü taşır üzerinde. Uzağa gittikçe hafifliyor gibi zannetse de insan bu bir yanılsımadır aslında. Yeni yerler yeni yüzler yeni yaşanmışlıklar soğuk bir damga gibi yapışan geçmişine dokunamazlar. Küçük bir gölgedir o an yaptıkları. Gölge bir süre kapatır üstünü. Fakat gölge kaybolduğunda gerçeğin ağırlığı tüm çıplaklığıyla çöküverir omuzlarına. Onca çabanın karşılığı yorgunluktur sadece...