Aydınlık Oda

H. Murat Filinte

Bir görüntü sağanağı altındaki tarihin giderek görselleşmesi ve kentlerin çizgiselleşmesi arasındaki ilişki, görme biçimleri tükenen sinemanın sıradanlaşmaktan kurtulmak için bilimsel animasyon, kurgu ve belgesele yönelerek fotoğrafik gerçekliği, dolayısıyla gerçekliği parçalaması ile benzer bir ilişkinin aynı kodlarını taşımaktadır. Bu kodlar ikonografinin ötesi mi?

Hiç şüphesiz görsel bir devrimin içindeyiz. Her şeyin kendisini görselleştirip, kopyalamak suretiyle kadim resim sanatı ve onun ikonasının edebiliğinden pay almaya çalışan bir düşünceyle kalıcı kılmak istemesi, kamerayı tarihin karşısına getirip, onu tarihçinin kaleminin yerini alma eyleminin içine itmiştir. Bu yüzyılın sonunda tarihçiler, devletlerin ulusal arşivlerinde değil, belki daha çok televizyon gibi haber merkezlerinin arşivleri ve fotoğraf bankalarında görülmeye başlanınca, sanatın tarihi temsil gücü bütünüyle ortadan kalkıp, sanat ve tarihin üretildiği ortak şartların kesin biçimde birbirlerinden ayrıldığı bugün ve gelecekte "sanat tarihi" deyiminin sadece uzak, kadim sanatlara ait bir tanım olacağı artık bir varsayım değildir.

Fotoğrafın tanımının yeniden yapılmasının gerekliliği, geleneksel fotoğrafı dönüştürmenin artık mümkün olmadığının nedenleri ve hepsinden önemlisi, yazı karşısında güölenen görsel devrimin, bilgi çağının üretilmesinde fotoğrafik yazıyı en önemli unsur haline getirip, edebiyat ve şiir gibi yazın sanatlarını da bütünüyle değişikliğe uğratacağı bir iddia olarak görülmektedir.
(Arka Kapak)