Fesi Düşürmeden

_{Pakrat Estukyan Anlatısı}

Elif Atalay

Pakrat Estukyan dolu dolu yaşadığı hayatını anlatıyor. Yüz yıl önce ailesininuğradığı zulümle başlayarak iki kuşak geriye gidiyor; ailenin İstanbul'a gelişi,“herkes için gurbet olan” bu şehirde kök salışıyla devam ediyor. İstanbul'unçeşitli semtlerinde geçirdiği dönemleriyle kendi zamanının İstanbulu'na ışıktutarken, okulda, iş hayatında, sosyal hayatta karşılaştığı zorlukları anlatıyor,yaşadığı mutlulukları da es geçmiyor. Sayat Nova korosuyla müziğe olantutkusunu, Agos'ta verdiği mesaiyle yazıya olan bağlılığını ve aynı zamandaher şeye rağmen ayakta kalma mücadelesini gösteriyor. Estukyan, kendideyimiyle “büyük insanların” tarihinden sıyrılıp, kendi tarihini anlatırkenaslında bir topluluğun, bir şehrin, hatta bütün bir ülkenin tarihine de ışıktutuyor.

“Yaşamım boyunca uğradığım yoksunlukların, zorlukların, mağduriyetlerinhiçbirinden iz kalmadı. Yaşandıkları anlarda büyük acılara yol açan bir yığınşeye karşı asla ‘keşke' demek zorunda kalmadım. Yüzüme kapanan herkapının ardından açabileceğim bir yenisini buldum. Babamın kirvesi olduğusevgili Harutyun Keşişyan'ın ‘Çok yukarı bakma, fesin düşer' sözü daha öncede bahsettiğim gibi bende adeta bir yaşam felsefesine büründü. Büyükhırslar edinmedim. Heves edip de kavuştuklarımın kıymetini ise hep bildim.”