Yazmazsan Ölürsün! Dedi

Ertan Özyurt

Dilinden dökülen her kelime, yeni bir anlam kazanıyordu, kendi anlamından sıyrılırken. Kaynağını bilmediğim ve sorgulamaya gerek duymadığım, bir yol kenarı pınarında yüzümü gözümü yıkayıp, sol yanımı o serinliğe bırakarak ve o sesle yeniden başımı döndürme sözünü pınarın başına bırakarak, hâlâ tanımlayamadığım o tuhaf duyguyla yola koyuldum yeniden.
-Hayata Bir Ses Molası-
Anlatmalıydım; kader denilen senaryoyu, biraz da insanın kendisinin yazdığını.
-Anlatamadım-
Gidenler çok yol aldı, kalan herkes gerilendi, hepimiz eşitlendik bir kalemde. Kime baksam ben, kim baksa o'yum artık. Yıkıntılar arasında kütüğünü güncelledik, sen yıkılırken; biz sıfırlandık. Burada herkes altı Şubat doğumlu artık…
-İlk “En Çok Ben Seviyorum” Diyenler Terk Eder-
Gözde yaştan ve dilde sustan gayrı bir şey yok elde avuçta. Tek yapabildiğim; depremde, enkaz altından sağ çıkan ölülerin ruhlarına Fatiha okumak. Allah, sağ kalanların hepsine rahmet eylesin…
-Muhasebe-

(Tanıtım Bülteninden)