Sessiz Çığlık

Erol Doğan

İmkansız Aşk

Başımı alıp gidesim var
Gerçek olmalı bütün sevgiler,
Eğreti durmamalı
Kırılmamalı
Gidesim var sensiz olan bir yerlere
Rüzgârlar savursun bedenimi
Nehir kenarına
Okyanus şehrine
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan
Sarp kayalıklara
Dağların eteklerine
Bir aşk yerleştiriyorum kalbime
İkiye bölüyor sevdaları
Sakladım günahını, sevabını içimde sessizce gittim
Söylenmemiş "Merhaba"lar sakladım her köşeye vedalar bıraktım
Engin denizlerde kulaç attığım, üstüme gökkuşağını kuşandığım bu aşk yalanmış.
Gidesim bundandır,
Bir yokluğu varsaymışım.
Olmayan sevdana sarılmışım.
Geldiğim kadar gitmenin, hatırladığım kadar unutmanın
Sevdasını çekmeyeceğim.
Gittiğim yerde; çiğdemler yeşermeli, sevda çeşmesi akmalı
Nergisler açmalı, kırlangıçlar sevişmeli,
Hiç bitmeyen baharında.
Masumiyet olmalı,
Belki bir yerlerde sen de usulca eğip başını yere beni
düşünüyorsundur diye, çok bekledim, ıssız kapıların ardında.
Beni kahreden, beni yok eden, beni bin pişman eden tek şey…
Bir aşk yaratmış, tek başına yaşamışım…