Altın Karanlık

Elif Karayılan

Sonra çiçekler açtı kırlarda, kuraklık bitti, esaretini savurdu bu acının. Bahar geldi bak, pencereni sardı o hoş tınılar. Kurtulduk, izlerini taşıyan savaştan. Şimdi vakit sevda vaktidir. Sağa sola savurduğun ellerinin arasından süzülen ışığa dokunmak istiyorum. Mahrum bıraktığın acılarına bile sarsan sıkıca, hissetsem, yaşasam hepsini, bırakmasam tek acı dahi sana. Üzülme, kaldıramam acılarını diye; ben acının sesiyim, hatırla. Sana dokunamaz yok saydıklarım, korkutamaz beni gitmeler. Bak her yeri bahar sardı, umutla avuçladığın sabahlar bekliyor pencerende. Orada öylece durma, yüreğinde uyuttuğun yarınları uyandırmalısın artık.