Senar

Elif Ceylan

Kavrulduğu ateşin içine serpildiği su kadar çaresizdi.
Nasıl söylerdi? Sıkıntı ve çalışma içinde yaşadığı hayatın zorluğunu nasıl anlatabilirdi ki? Kadir, telaşını bir yere bırakarak yanıtladı.
''Seni sormadığım yer kalmadı. Seni bulacağım diye sokaklarda yattım hep.'' Senar'ın aldığı bu yanıt dağlanan içini daha da yaktı. Demek, yıllarca onu aramıştı. Hem de başka şehirlerde. Kardeşi olmadan geçen her anı anlatmaya başladı genç adam.
Çoktan ayrılan kalabalık bir yana, Kadir ve Senar hala sohbet ediyorlardı. Gülşah, kızının huysuzlandığını düşünse de iki kardeşin muhabbetini bozmak istemiyordu. Ama bu gerekliydi. Gülşah, kocasının omzuna dokunup konuştu.
''Hayatım, Senar uyanmış olabilir. Gitsek mi artık?'' Karısına dönen Kadir, ona gülümseyip elini tuttu. Senar, artık neye şaşıracağını bilmiyordu. Hayatım, ne demekti? Genç kız, kalkmak üzere olan ağabeyine soru sordu.
''O kim ağabey?''

(Tanıtım Bülteninden)