Düş Sokağı Çocukları

Dinçer Sezgin

Çocukların da en az büyükler kadar sevilmeye, sayılmaya, değer verilmeye gereksinimleri olduğunu vurgulayacaktı. Çocuk sevgisinin, insanı sevmenin başlangıcı olduğuna inandığını belirtecekti. Başka şeyler de söyleyecekti: Çocuklardan çok şeyler öğreniyorum, diyecekti. Onların yalansız, dolansız, içten davranışları bana haz veriyor, diyecekti. İşimde bütün gün çok yoruluyorum. Ama burada, evimin önünde onlarla geçirdiğim yarım saat beni dinlendiriyor, alıp çocukluğuma götürüyor, tazeleniyorum, diyecekti.
Bazı plânları vardı: Çocuklarla akşamları kitap okumak gibi, onlara uygun olan tiyatrolara gitmek gibi, çocuk filmlerini izlemek gibi, hatta onlarla bir "Bizim Sokak Çocuk Tiyatrosu" kurmak gibi, hep birlikte kentin görülecek yerlerini gezmek gibi, hep birlikte bir müzik aletini çalmayı öğrenmek gibi...
Bunları aklından geçirirken düşlere dalıp gitti."
Düşlemezsek ulaşanlayız ki...
Oktay, yüreğinde Sevgi'ye ve çocuklara duyduğu sıcacık sevgiyi düşsel bir güzelliğe dönüştürürken "mutluluğun resmini" yapıyor.