Azerahş

Alparslan Telli

Bilmek bahsi kendiliğini
Bir ince patika öyle
Yalın ayak yürünüyor
Yalınlaşmadı mı zihin
Zerre miskal gidilmiyor
Acıya yoldaş çokça
Çokça yalnızlığa namzet
Sonra da sen üfleniyor
Cânıma ruh üfleniyor

Dürr, dökülen gözlerden
Gördükçe kendilik seni
Közden sıcak imiş, Peren
Gökte sen, yerde sen
Sultan-ı âlem, Nesteren
Ruhta ve kalpte sen

Sar zorlu yollarımı
Adım adım beni al
Adımı dahi unuttum
Azerahş diyorum Peren
Baktığımda aynaya
Seni görüyorum, neden